Het internet, of gewoonweg “het net”, heeft een grote invloed op de moderne samenleving doordat het in het openbaar een wereldwijde bron van informatie is, doordat het een preferent communicatiemiddel is en doordat het als een krachtig amusementsmiddel fungeert. De laatste jaren zien regeringen van over de hele wereld het echter als een aansprakelijkheid en bespreken ze hoe ze actie kunnen ondernemen om ervoor te zorgen dat het niet wordt uitgebuit door “cybercriminelen”. Dit artikel evalueert het abstracte idee van overheidscontrole op het internet, door krachtige argumenten aan te reiken voor beide zijden van het debat, in een poging om te beslissen of dit de juiste weg is om misbruik van cyberspace te verbieden.
Tegenwoordig maken wereldwijd zo bizar veel mensen het internet
Het is onmogelijk om de omvang, het gebruik en de groei van het hele wereldwijde systeem nauwkeurig te berekenen, maar het is redelijk om aan te nemen dat het internet het “snelst groeiende communicatiemedium in de geschiedenis van de mensheid” is. Er is controverse over de oorsprong ervan en veel mensen hebben bijgedragen aan het wereldwijde systeem, maar Tim Berners-Lee bracht een publiek gezicht naar het internet met zijn onderzoek in HTML en HTTP bij CERN in Zwitserland in 1991.
In 1995 had het internet zijn intrede gedaan in het publieke domein en was het oncontroleerbaar geworden – “eerst wetenschappers, toen academici en uiteindelijk het grote publiek” maakten gebruik van de enorme mogelijkheden voor connectiviteit en communicatie. Omdat “het internet net gebeurd is”, zoals Dennis Jennings, een netwerkpionier die een grote rol heeft gespeeld in de opkomst van het wereldwijde web, lijkt het systeem voor de leek een ongeorganiseerd gedistribueerd netwerk te zijn en dat overheden niet in staat zullen zijn om het systeem volledig te reguleren, zelfs niet als ze dat nastreven.
Wat is het internet? En waarom moet je daar zo goed onderzoek naar blijven doen?
Het meest populaire geloof is dat het internet geen centraal punt heeft en dat het daarom inherent oncontroleerbaar is. Dit is een mythe die wordt aangemoedigd door veel wishful thinking en niet door veel feiten. Wanneer gebruikers een website bezoeken of een e-mail sturen, zoeken Domain Name System (DNS) rootservers in hun hiërarchische gedistribueerde databases en vertalen ze wereldwijd unieke namen, zoals een website-adres, en matchen ze met hun corresponderende Internet Protocol nummer.
- Door technische beperkingen kan het netwerk maar 13 root-servers hebben en door de informele manier waarop het internet is geëvolueerd, worden tien van de root-servers beheerd door Amerikaanse beheerders. Deze beruchte Amerikaanse hegemonie in de meeste industrieën illustreert in principe hoe Amerika het internetbeheer heeft en de mogelijkheid om de meeste internettransacties wereldwijd in kaart te brengen.